Tuesday 24 January 2012

βροχή







Και κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα νά’ ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Κική Δημουλά



5)  flickr.com

3 comments:

Litsa said...

Βλέπω τις πρώτες υπέροχες φωτογραφίες και θαυμάζω, θυμάμαι, νοσταλγώ. Κι έπειτα φτάνω στην τελευταία και προσγειώνομαι, πατώντας όμως γερά στα πόδια μου και σκέφτομαι "ναι, υπάρχει κι αυτή η βροχή... δυστυχώς".

said...

L

ετσι για να ταρακουνιομαστε που και που :)

επισης η βροχη εχει παντα την γευση απο αυτο το ποιημα της Δημουλα.. σωστα;

Sivylla said...

Παρα πολυ ομορφο Στελλα, ρομαντικο, νοσταλγικο και λιγο πονεμενο στο τελος αλλα σε ολες τις περιπτωσεις πολυ τρυφερο :-)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...